dopamene_cc_by_sparks

Dopa-ME-ne

6 september 2018

Dit ben ik. Bijeengehouden met touwtjes dopamine.

De Ziekte van Parkinson tast niet alleen je neuronen aan, maar bedreigt ook op allerlei manieren je zelfbeeld (1). Met dit soort beelden houd ik mezelf een spiegel voor. Is mijn identiteit aan het veranderen nu ik minder controle heb over wat mijn lijf, leden en hersenen doen? Of ben ik in wezen nog dezelfde? Denken mijn familie, vrienden en collega’s daar hetzelfde over? En als ik verander, verlies ik dan alleen of valt er ook wat te winnen?

Het houdt me meer dan bezig.

Although participants with PD were experiencing an increasing lack of control over their bodies, and new emotions as they processed these changes, they stressed the value and importance of remaining themselves—for example, a “partner” in their personal relationships rather than a “patient.” |  Roger, K. S., & Medved, M. I. (2010). Living with Parkinson’s disease-managing identity together. International journal of qualitative studies on health and well-being5(2), https://doi.org/10.3402/qhw.v5i2.5129.

Sparks  

Bronnen

(1) Martin, S. C. (2016). The experience and communicative management of identity threats among people with Parkinson’s disease: Implications for health communication theory and practice. Communication Monographs, 83(3), 303–325. doi:10.1080/03637751.2016.1146407

Leave a Comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.