6 september 2019
Het feest der herkenning
Als ik mij in jou herken
dan mag ik zijn zoals ik ben
Dan kan ik zeggen: zie je wel
Het is niet raar wat ik vertel
Jij kent het ook, de stijvigheid
gebrek aan stressbestendigheid
de angst, de wispelturigheid
de pijn, de kramp, de eenzaamheid
De arm die niet meebeweegt
Het huisgerei dat tegenspreekt
De feestjes die je overslaat
Omdat je snel bent uitgepraat
De afslag die je nemen moest
De wissels die zijn vastgeroest
Je zelfbeeld dat aan ’t wankelen slaat
Een toekomst die verloren gaat
Met laten gaan wat is geweest
Help jij me nog het allermeest
Ik ben niet gek, ’t is niet mijn schuld
’t is Parkinson, in mij gehuld
Als ik mij in jou herken
dan mag ik zijn zoals ik ben
Kan ik mijn weerstand gaan parkeren
En begint het tij te keren
Ontstaat er ruimte voor iets nieuws
Sparks
Met dank aan mijn spiegels:
Benjamin, David, Gerda, Jobien, Joke, Jolanda, Lea, Marc, Marjan,
Martin, Matt, May, Nathalie, Sara, Suzanne en alle andere Parkies
die ik op het ‘Pad der Aanpassing’ nog meer herkennen mag
Mooi verwoord Marina!
Dank je lieve Lies